بسم الله الرحمن الرحیم
سبحانک یا نورتر از نورتر از نور
ماه رمضان خیلی شریف است، بزرگ است، هر چه می توانید قدر بدانید، انشاالله خدا کمک کند و قلبهایتان را خودش متمایل کند.
برای سال دیگر هیچکس قول نداده است. در اختیار او هستیم. نمی دانیم کجا می رویم. اتفاقا ما هم میگشتیم عقب یک جایی که نفهمیم کجا می رویم و چه کاره هستیم. چون هر چه فهمیدیم باز دیدیم که نفهمیدیم. اول فهمیدیم کمی گریه کردیم، کمی ناراحت شدیم، بعد نفهمیدیم، دو دفعه فهمیدیم باز نفهمیدیم، آخرش گفتیم خدایا می دانی چیست؟ما نمی فهمیم، نمی فهمیم، نمی فهمیم و خودمان را راحت کردیم! خوب جایی است اینجا، چون او هست دیگر.
...
شبهای ماه رمضان است، اغلب شما جوان هستید. وضو بگیرید.نماز بخوانید. کم حرف بزنید. کم قصه بگویید. این چیزهایی که تلویزیون نشان می دهند یا برای تفریح است یا برای بچه ها. شما که روزه دارید کمتر این و آن را گوش دهید. کمی به کارهایتان برسید. به کار نفس خودتان برسید. نیم ساعت یا یک ساعت بعد از نماز در سجاده بنشینید و خدا را یاد کنید. افطار که کردید، بدنتان که آرام گرفت، به دعایی، به ثنایی یک دقیقه خدا را یاد کنید. با خودتان خلوت کنید. به قرآن نگاه کنید. یا اینکه اصلا ساکت بنشینید. این خیلی قیمتی است. آدم افطار حقیقی را با خدا می کند. افطار حقیقی که خوردن نیست. ابعثُ حیّا، آن افطار است...
برگرفته از طوبای محبت 2 - مجالس حاج محمد اسماعیل دولابی
دفترش را ورق می زد ... نمی دانست چند برگ است ... صفحات اول ناخوانا بود ... صفحات خوانا را میخواند ... اما نمی فهمید چون به زبان مادریش نبود ... حس خوبی نداشت ... گویا می دانست آنچه نوشته است سیاه مشقهایی است که با سرمشق معلم نمی خواند ...
معلم صبور هر سال همین موقع ها دفتری نو به او می دهد ... اما او باز هم سیاه می کند ... اخر الزمان شده شاگرد ناز میکند و معلم ناز می خرد ... شاگرد نمی فهمد ... دوباره سیاه میکند ...
الحمد لله الذی یحلم عنی حتی کانی لاذنب لی
***
شب است و قدر شب قدر را تو می دانی
به قدر من ننگر قدر خویش اعطا کن
***
التماس دعا برای ظهور آقا
یا علی مددی
